خدایا چقدر از سگ دو زدن های الکی خسته شدم
از این زندگی رخت بار
از دست خودم و این زندگی که بار مسئولیتش افتاده رو دوشم
خدایا چقدر ازت دلگیرم
تو که با این همه بدبختیو مشکل همیشه سخت ترین راه ها رو جلوی پام گذاشتی
زندگب خیلی داره بهم فشار میاره
به جرم کدوم گناه مجازاتم می کنب
خدایا خیلی تنهام
گلوم پر از بغض های تلنبار شده ست
هیچ وقت نشد که واسه خودم زندگی کنم
هیچکس نبود مریم رو بخاط خودش دوست داشته باشه
تمومه عشقای تو قصه ها دروغ بود
آخر خوب فقط ماله تو فیلما بود
بابام همیشه تو زندگیم نامرد بود
من همیشه تنهام
خدایا قدر دو تا دنیا بغض دارم
واسه همه بغضام کینه دارم.......
خدایا روزام چقدر سیاه و تار شده چقد احساس می کنم منو تنها گذاشتی
چقدر تنهایم
باید غم همه عالمو به دوش بکشم
« کلاس پنجم که بودم پسر درشت هیکلی در ته کلاس ما می نشست که برای من مظهر تمام چیزهای چندش آور بود ، آن هم به سه دلیل ؛ اول آنکه کچل بود، دوم اینکه سیگار می کشید و سوم - که از همه تهوع آورتر بود- اینکه در آن سن و سال، زن داشت. !...
چند سالی گذشت یک روز که با همسرم از خیابان می گذشتیم ،آن پسر قوی هیکل ته کلاس را دیدم در حالیکه خودم زن داشتم ،سیگار می کشیدم و کچل شده بودم
دیکته
بنویس بابا مثل هر شب نان ندارد
سارا به سین سفره مان ایمان ندارد
بعد از همان تصمیم کبری ابرها هم
یا سیل می بارد و یا باران ندارد
بابا انارو سیب و نان را می نویسد
حتی برای خواندنش دندان ندارد
انگار بابا همکلاس اولی هاست
هی می نویسد این ندارد آن ندارد
بنویس کی آن مرد در باران میاید
این انتظار خیسمان پایان ندارد
ایمان برادر گوش کن نقطه سر خط
بنویس بابا مثل هر شب نان ندارد
